เครื่องดนตรีไทยประเภทดีด
เครื่องดนตรีไทยประเภทนี้ คือ มีสายขึง มีแหล่งที่ทำให้เสียงก้องกังวานหรือมีกระโหลกเสียงบรรเลงหรือเล่นด้วยการใช้นิ้วมือหรือไม้ดีดที่สายให้สั่นสะเทือน นักประวัติศาสตร์ยืนยันว่าเครื่องดนตรีประเภทนี้มีกำเนิดขึ้นในซีกโลกตะวันออกก่อนตะวันตกต่อมาภายหลังชาวตะวันตกได้นำแบบอย่างไปสร้างเป็นเครื่องดนตรี ประเภทเครื่องสายชนิดต่าง ๆ เช่นลูท ( lute ) รีบัค(rebuc ) และแมนโดลิน (mandolin )เครื่องสายเราเรียกตามคำบาลีและสันสฤตว่า “ พิณ” หมายถึงเครื่องดนตรีที่ใช้สายทุกชนิด มีการ กล่าว ถึงพิณนี้ในศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช สมัยสุโขทัย ตอนหนึ่งว่า” ...เสียงพาทย์ เสียงพิณเสียงเอื้อนเสียงขับ...” แสดงว่าใน สมัยสุโขทัยมีเครื่องดนตรีประเภท เครื่องดีดเกิดขึ้นแล้วอาจหมายถึงพิณอย่างใดอย่างหนึ่งหรืออาจจะหมายถึงพิณน้ำเต้า เครื่องดนตรีประเภท เครื่องดีดของไทยที่มีมา แต่เดิมในอดีตนั้น ในปัจจุบันนี้จะเข้เป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องดีดใช้ในวงดนตรีไทยแพร่หลายที่สุด เช่น